يك گروه ميان رشته اي از محققان شامل نماينده هاي از رشته‌ي پزشكي شنوايي سنجي، آسيب شناسي گفتار- زبان، متخصص گوش، پزشكي كودكان، رشد كودك و علم امراض مسري به موضوعات خاصي در كنفرانس رسيدگي كردند كه شامل شناسايي و تشحيص اوليه و زود هنگام از دست دادن شنوايي ، مقصد مناسب جمعيتي براي غربال كردن و مدل غربال گري مناسب است. در ميان تصميم گيري هاي تاريخي هيئت N3H بحث هاي زيادي وجود داشت و مباحث توصيه كردند كه تمام نوزادان ، صرفنظر از درصد عوامل خطرناك براي كم شنوايي در سه ماهه‌ي اول زندگي مورد غربال گري قرار گرفتند. اين نظريه و پيشنهدها يك نقطه‌ي حركت مناسب از اعمال و رفتار شايع بود كه در زمان غربال گري تنها براي بچه هايي بود كه تصور مي شد در خطر شنوايي هستند.
غربال گري بر مبني خطر در مقابل غربال گري جهاني: منطق براي غربال گري شنوايي بر اساس خطر ، بر اساس نتايج بهتر و بالاتر و تأثيرات بيشتر اين روش در مقايسه با غربال گري جهاني است. در سال 1970 ، گروه ميان رشته اي شناخته شده به عنوان (JCIH) اعلام كرد كه موفقيت اوليه‌ي اين مقاله تشخيص نياز به شناسايي زود هنگام مشكلات شنوايي اما نتيجه گرفت كه حجم غربال گري نوزادان راضي كننده نيست . در عوض، JCIH غربال گري نوزاداني را كه يك با چند عامل خطر را نشان مي دادند را توصيه كرد كه در ضميمه انتشار يافت. اين عوامل خطر به عنوان بالاترين خطرات شناخته شدند. موجه ترين و قانع كننده ترين دلايل براي براي محدود كردن غربال گري در نوزادان در خطر از دست دادن شنوايي درجه‌ي شيوع پايين كم شنوايي كافي در ميان نوزادني است كه در معرض خطر نيستند.اگر چه گزارش ها گوناگون هستند ، تخمين زده مي شود كه درجه‌ي شيوع مادرزادي ، كم شنوايي حسي عصبي بين 1تا3در هر 1000 نفر جمعيت است.تخمين هاي كم شنوايي در ميان نوزادان در معرض خطر بالااست. هر چند كه يك رديف از 2 تا 4 در هر صد نفر دارد يا تقريبا 10 بار بزرگتر از جمعيت هاي كلي است. آن فرض مي كنند كه با تمركز بررسي تلاش هاي غربال گري در نوزادان در معرض خطر بالا، مقدار پيش بيني مثبت و هزينه‌ي كارآيي و كاربست پذيري غربال گري بايد افزايش يابد. آن همچنين اعتقاد دارد كه اكثريت نوزادان مبتلا به ناشنوايي مادر زادي بايد شناسايي شوند. نا مناسبي روش هاي مبتني بر خطر براي غربال گري نوزادان تازه متولد شده با افزايش شواهد از تعداد محققاني كه آشكار مي كنند اين روش 50% از نوزادان مبتلا به كم شنوايي مادرزادي را از دست ميدهد . به عبارت ديگر ، نيمي از نوزادان داراي شنوايي معيوب ثابت كردند هيچ عامل خطري براي كم شنوايي وجود ندارد. بنابراين ، نبايد به وسيله‌ي برنامه هاي غربال گري شناسايي شوند. اين واضح و روشن است كه اين داده ها و اطلاعات براي رسيدن به هدف 100% شناسايي و آشكار سازي كم شنوايي در دوره ي نوزادي است، و براي غربال گري تمام تازه متولدين جهت كم شنوايي لازم و ضروري است. در گذشته ، هزينه بالا همراه با روشهاي موجود براي غربال گري تازه متولدين يك مانع عمده براي انجام حجم غربال گري تازه متولدين است. پيشرفت هاي تكنولوژيكي از قبيل پيشرفت در ابزار آزمون اتوماتيك است، هر چند كه كاهش هزينه‌ي غربال گري را در پي دارد. در سال 1994، يك سال بعد از بيانيه ي كلي N3H، اين نهاد پيش نويس جهاني آشكار سازي كم شنوايي در سه ماهه‌ي اول بعد از تولد را توصيه كرد اما توصيه ها در مورد غربال گري مستقيم هر نوزادي را متوقف كرد .پيشنهادات براي غربال گري شنوايي جهاني نوزادان تا سال 2000 انجام نگرفت تا زماني كه JCIH يك سري راهنمايي هاي جديد را براي آشكار سازي اوليه‌ي شنوايي وجلوگيري و درمان منتشر كرد. پيشنهاد بر اساس شواهد باليني ظاهر شده اي بود كه (1) تشخيص زود هنگام كم شنوايي و درمان منجر به نتايج گفتاري و زباني بهتر مي شود و(2) 50% نوزادان داراي شنوايي معيوب مادرزادي هيچ خطري براي كم شنوايي ندارند . راهنمايي هاي سال 2000 JCIH از قبيل اصلاح ليست آشكار كنندگان خطر براي نوزادان از 29 روز تا 2 سال بود كه شامل راهنمايي مداوم نظارت نوزادان مبتلا كه ممكن در معرض خطر براي شروع دير هنگام يا كم شنوايي پيشرو هستند كه در دوره‌ي نوزادي آشكار نشده است.
غربال گري بر مبني خطر در مقابل غربال گري جهاني: منطق براي غربال گري شنوايي بر اساس خطر ، بر اساس نتايج بهتر و بالاتر و تأثيرات بيشتر اين روش در مقايسه با غربال گري جهاني است. در سال 1970 ، گروه ميان رشته اي شناخته شده به عنوان (JCIH) اعلام كرد كه موفقيت اوليه‌ي اين مقاله تشخيص نياز به شناسايي زود هنگام مشكلات شنوايي اما نتيجه گرفت كه حجم غربال گري نوزادان راضي كننده نيست . در عوض، JCIH غربال گري نوزاداني را كه يك با چند عامل خطر را نشان مي دادند را توصيه كرد كه در ضميمه انتشار يافت. اين عوامل خطر به عنوان بالاترين خطرات شناخته شدند. موجه ترين و قانع كننده ترين دلايل براي براي محدود كردن غربال گري در نوزادان در خطر از دست دادن شنوايي درجه‌ي شيوع پايين كم شنوايي كافي در ميان نوزادني است كه در معرض خطر نيستند.اگر چه گزارش ها گوناگون هستند ، تخمين زده مي شود كه درجه‌ي شيوع مادرزادي ، كم شنوايي حسي عصبي بين 1تا3در هر 1000 نفر جمعيت است.تخمين هاي كم شنوايي در ميان نوزادان در معرض خطر بالااست. هر چند كه يك رديف از 2 تا 4 در هر صد نفر دارد يا تقريبا 10 بار بزرگتر از جمعيت هاي كلي است. آن فرض مي كنند كه با تمركز بررسي تلاش هاي غربال گري در نوزادان در معرض خطر بالا، مقدار پيش بيني مثبت و هزينه‌ي كارآيي و كاربست پذيري غربال گري بايد افزايش يابد. آن همچنين اعتقاد دارد كه اكثريت نوزادان مبتلا به ناشنوايي مادر زادي بايد شناسايي شوند. نا مناسبي روش هاي مبتني بر خطر براي غربال گري نوزادان تازه متولد شده با افزايش شواهد از تعداد محققاني كه آشكار مي كنند اين روش 50% از نوزادان مبتلا به كم شنوايي مادرزادي را از دست ميدهد . به عبارت ديگر ، نيمي از نوزادان داراي شنوايي معيوب ثابت كردند هيچ عامل خطري براي كم شنوايي وجود ندارد. بنابراين ، نبايد به وسيله‌ي برنامه هاي غربال گري شناسايي شوند. اين واضح و روشن است كه اين داده ها و اطلاعات براي رسيدن به هدف 100% شناسايي و آشكار سازي كم شنوايي در دوره ي نوزادي است، و براي غربال گري تمام تازه متولدين جهت كم شنوايي لازم و ضروري است. در گذشته ، هزينه بالا همراه با روشهاي موجود براي غربال گري تازه متولدين يك مانع عمده براي انجام حجم غربال گري تازه متولدين است. پيشرفت هاي تكنولوژيكي از قبيل پيشرفت در ابزار آزمون اتوماتيك است، هر چند كه كاهش هزينه‌ي غربال گري را در پي دارد. در سال 1994، يك سال بعد از بيانيه ي كلي N3H، اين نهاد پيش نويس جهاني آشكار سازي كم شنوايي در سه ماهه‌ي اول بعد از تولد را توصيه كرد اما توصيه ها در مورد غربال گري مستقيم هر نوزادي را متوقف كرد .پيشنهادات براي غربال گري شنوايي جهاني نوزادان تا سال 2000 انجام نگرفت تا زماني كه JCIH يك سري راهنمايي هاي جديد را براي آشكار سازي اوليه‌ي شنوايي وجلوگيري و درمان منتشر كرد. پيشنهاد بر اساس شواهد باليني ظاهر شده اي بود كه (1) تشخيص زود هنگام كم شنوايي و درمان منجر به نتايج گفتاري و زباني بهتر مي شود و(2) 50% نوزادان داراي شنوايي معيوب مادرزادي هيچ خطري براي كم شنوايي ندارند . راهنمايي هاي سال 2000 JCIH از قبيل اصلاح ليست آشكار كنندگان خطر براي نوزادان از 29 روز تا 2 سال بود كه شامل راهنمايي مداوم نظارت نوزادان مبتلا كه ممكن در معرض خطر براي شروع دير هنگام يا كم شنوايي پيشرو هستند كه در دوره‌ي نوزادي آشكار نشده است.
