پروپوزال مهندسی صنایع (مدیریت سیستم و بهره وری)بررسي تلفات ناشي از تصادفات جاده¬اي استان کرمان در سا

دانلود ورد با موضوع پروپوزال مهندسی صنایع (مدیریت سیستم و بهره وری)بررسي تلفات ناشي از تصادفات جاده¬اي استان کرمان در سال 1392 دارای 27 صفحه و با فرمت .doc و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

 

تعداد صفحه : 27 صفحه
فرمت فایل: ورد .doc و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

 

قسمتی از متن نمونه:

مهندسی صنایع (مدیریت سیستم و بهره وری) بررسي تلفات ناشي از تصادفات جادهاي استان کرمان در سال 1392 مقدمه امروزه حمل و نقل به دلیل داشتن نقش زیربنایی تاثیر فراوانی بر فرآیند رشد اقتصادي دارد. حمل و نقل یکی از پایههاي اصلی توسعه پایدار و متوازن محسوب شده و در فرآیند توسعه اقتصادي و اجتماعی کشورها، همبستگی مستقیم میان گسترش حمل و نقل و دستیابی به نرخ رشد اقتصادي وجود دارد. حمل و نقل در بر گیرنده فعالیتهایی است که به شکلی گسترده در تمامی زمینهها جریان داشته و در مجموعه فعالیتها، نقش غیرقابل انکاري برعهده دارد. این گستردگی فعالیت، سبب حوادث مختلفی از جمله تصادفات جادهای میشود. افزايش شمار خودروها، سبب شده جامعه و انسانها در معرض شرايط روحي و جسمي مختلفي گيرند. در حال حاضر زندگي از حالت سنتي خارج و كاملا ماشيني شده است. روند زندگي ماشيني حيات جامعه را در معرض تصادفات جادهاي قرار داده است. شمار اين تصادفات رو به افزايش است و در نتيجه، خسارتهاي مالي ناشي از آنها که بر بودجه خانواده و كشور تحميل ميشود؛ بالا بوده و غيرقابل جبران است، از اين رو ضرورت دارد به منظور جلوگيري از خسارتهاي تصادفات جادهاي استان، راهکارهاي موثري به اجرا گذارده شود. تصادفات جادهای يک پديده اجتماعي در استان بوده که نياز به شناسايي ابعاد زير بنايي آن و نارساييهاي مختلف از جمله کيفيت راهها و جادهها، کيفيت ساخت خودرو دارد. به طور قطع آمار معلولان و مصدومان ناشي از تصادفات جادهاي چندین برابر ميزان تلفات ناشي از آن است که پیامدهای جبران ناپذير آن همچون بي سرپرستي، مسايل و مشکلات روحي و رواني، هزينههاي هنگفت درماني است. هیچگاه نباید از اهمیت تصادفات جادهای و تلفات ناشی از آن در استان کرمان، به علت خسارتها و هزینههایی مستقیم و غیر مستقیمی كه به همراه دارد و با توجه به این که تا حد زیادی قابل پیشگیری است، كاسته شده و یا به فراموشی سپرده شود. تصادفات جادهاي در حال حاضر به صورت يک معضل اجتماعي در سطح استان مطرح است که همه ساله جان شمار زيادي از مردم را گرفته و هزينه هايي را به جامعه وارد میکند. هر فردي که در يک تصادف، صدمه يا خسارت مي بيند يا معلول و ناتوان شده يا اين که جان خود را از دست ميدهد، به دليل اين که يک فرد مستقل از ديگران نيست و در شبکه اي از ارتباط با ديگران زندگي ميکند، بنابراین پيامد اين حادثه فقط به شخص حادثه ديده بر نمي گردد، بلکه تمام کساني که با زندگي وي در ارتباط هستند را نيز تحت تاثير قرار ميدهد. تحقيقات اخير در ايران نشان ميدهد که 38 درصد تصادفات ناشي از مرگ و ميرهاي غير طبيعي به علت تصادفات جادهاي است. بر اساس آمار منتشر شده از سازمان پزشکي قانوني بیش از 235 هزار نفر بر اثر تصادفات رانندگي در کشور ايران، از سال 79 تا پايان سال 1389 کشته شده اند و طي اين مدت بالغ بر 222 هزار نفر نيز بر اثر تصادفات رانندگي مصدوم شده اند(1). بنابراین یافتن راه حلی برای کاهش این تصادفات و مشکلات ناشی از آن، ضرورتی اجتناب ناپذیر تلقی میشود. با توجه به عدم امکان ارزشگذاري واقعي براي جان انسانها و درد و رنج حاصل از دست دادن آنها، برآورد دقيق هزينههاي يک تصادف امري غير ممکن به نظر ميرسد. در خصوص کشور ايران که هم اکنون در مرحله رشد فزاينده وسايل نقليه و به دنبال آن افزايش شمار تصادفات و خسارات ناشي از آن قرار دارد، اين مساله از اهميت بيشتري برخوردار است. در اين ميان استان کرمان (با 591 نفر) که پس از استان خوزستان بيشترين آمار کشته شدگان تصادفات برونشهري را در سال 1392 به خود اختصاص داده است و روزانه به طور ميانگين 6/1 نفر در تصادفات جادههاي استان کرمان کشته ميشوند نيز از اهميت بالايي در اين خصوص برخوردار است؛ بنابراين بررسي تلفات ناشي از تصادفات جادهاي استان کرمان و شناسايي دلايل آن و محاسبه فراواني اين دلايل ميتواند راهي براي کاهش تصادفات در جاده هاي استان کرمان باشد. تشخیص و تعیین درست علت وقوع تصادفات ضمن آن که باعث حفظ حقوق شهروندي میشود موجب نمایان شدن عوامل به وجود آورنده تصادف نیز خواهد شد و در پیشگیري از حوادث مشابه بعدي بسیار موثر خواهد بود. به منظور افزایش ایمنی آمد وشد و پیشگیري از وقوع تصادفات و آسيبهاي ناشی از آن و افزایش سطح آگاهی بایستي موارد اصلي تصادفات مشخص گردیده تا با آگاهی از آنها، در جهت رفع کاستیها گام برداشته و ضمن واپايش آن، از آسیب رسیدن به مردم جلوگیري شود. وجود شهرهاي بزرگ و كوچك و روستاهاي فراوان، افزايش آسفالت راههاي روستايي در سالهاي اخير و خصوصيات اجتماعي و اقتصادي ويژه باعث شده است تا بخش زيادي از سفرها در شهرها و محورهاي روستايي، دستكم در مسافتهاي كوتاه، با وسيله نقليه انجام پذيرد. از سويي ديگر، مشخصات خاص جغرافيايي و جمعيتي در استان کرمان همچون تعدد شهرها و نزديكي روستاها به محورهاي اصلي جادهاي، وجود كاربريهاي متعدد و متنوع در حاشيه راهها، تراكم بالاي جمعيت و غيره و مشكلات فرهنگي و اجتماعي مانند كمبود فرهنگ استفاده ايمن و اطلاعات كافي از نحوه استفاده از وسيله نقليه نيز باعث افزايش تلفات ناشی از تصادفات جادهای کرمان گرديده است. استان کرمان همواره به عنوان يكي از استانهايي كه شمار مرگ و ميرهاي ناشي از تصادفات جاده‌اي در آن عدد بالايي را به خود اختصاص داده است، مطرح بوده و هست و همين امر زمينه ‌ساز کوششي براي شناسايي علل تاثيرگذار بر آن به‌شمار مي‌رود. بنابراین افزايش تلفات ناشی از تصادفات جادهای کرمان و از بین رفتن سرمایههایی که نه جبران و نه جایگزین میشوند، بطور قطع به بررسی و راهکارهایی نیاز دارد. بيان مساله از ميان حوادث مختلف، تصادفات جادهای، به دليل خصوصيات ویژه خود از جمله فراواني بالا، شدت زياد و شانس درگير شدن مستقيم تمامي افراد جامعه در آن از اهميت فراواني برخوردار است كه اين نقش در كشورهاي در حال توسعه نظير كشور ما نمود بيشتري دارد. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهاني 1 WHO ، مرگ بر اثر حوادث ترافيکي از 1990 به بعد در هر دوره 6 ساله تقريبا 2 برابر شده و رتبه حوادث ترافيکي در فهرست علل مرگ و مير در جهان از رتبه نهم در سال 1990 به رتبه ششم در سال 2020 خواهد رسيد. بر اساس آمار اين سازمان مرگ و مير ناشي از تصادفات جادهاي از 3/1 ميليون نفر در سال ۲۰۰۴ به 4/2 ميليون نفر در سال ۲۰۳۰ خواهد رسيد که عمدتا به خاطر افزايش مالکيت و استفاده از وسايل نقليه است که با رشد اقتصادي در کشورهاي داراي درآمدهاي کم و متوسط همراهي دارد. همه روزه در دنيا بيش از 3000 نفر بر اثر تصادفات و صدمات ناشي از آن جان خود را از دست ميدهند. در کشورهاي کم درآمد و با در آمد متوسط، علت مرگ حدود 85 درصد از فوت شدگان و معلوليت حدود 90 درصد از افرادي که دچار ناتوانيهاي جسمي و نقص عضو شدهاند، تصادفات بوده است(2). به همين دليل کاهش تلفات جادهاي به یک هدف راهبردی در برنامههاي بسیاري از کشورها تبدیل شده است. به طوری که براي سالهاي 2008 تا 2012، کشورهاي عربستان 30 درصد، انگلستان 40 درصد، آمریکا 20 درصد و فرانسه 50 درصد کاهش تلفات جادهاي را به عنوان هدف منظور داشتهاند(3). آمار مرگ و ميرهاي ناشي از تصادفات در ايران بالاتر از كشورهاي توسعه يافته و حتي در حال توسعه بوده و اين در حالي است كه شاخص"وسيله نقليه كيلومتر طي شده" در كشورهاي توسعه يافته بيش از 10 برابر ايران است. از نظر نرخ تلفات نيز علاوه بر اينكه تعداد مرگهاي ناشي از تصادفات در ايران از يك رشد ده درصدي در سال برخوردار بوده است، بررسي آمارهاي موجود نشانگر آن است كه شاخص"تعداد كشته به ازاي هر ده هزار وسيله نقليه در كشور" در مقايسه با كشورهاي توسعه يافته بسيار بالاتر ميباشد(4). آمار كشته شدگان در اثر رانندگي در كشورهاي مختلف، متفاوت است. در كشورهاي توسعه يافته به ازای هر ده هزار وسيله نقليه 1تا 5/2 نفر و در كشورهاي در حال توسعه 3 تا 15 نفر در سوانح رانندگي جان خود را از دست ميدهند. اين شاخص براي ايران 29 گزارش شده است. در يك بررسي ميانگين سن رانندگان جادهاي منجر به جرح يا فوت در ايران 4/11 ± 7/36 سال به دست آمده است. در نتيجه اغلب قربانيان تصادفات در سن اشتغال قرار داشته و از اين نظر خسارت جبران ناپذيري به جامعه وارد مينمايند(5). بطور کلی یک قاعده کلی برای تمامی تصادفات وجود دارد. هر تصادف یک اختلال در تعادل بین سه عامل انسان، خودرو و راه و محیط آن میباشد. بر این اساس، عوامل مربوط به انسان با 93 درصد بیشترین سهم (57 درصد به صورت مجزا، 34 درصد با عوامل مربوط به راه و 6 درصد با عوامل مربوط به خودرو) میباشد(6). پژوهشهاي اخير در ايران نشان ميدهد که 38 درصد تصادفات ناشي از مرگ و ميرهاي غير طبيعي به علت تصادفات جادهاي است. بر اساس آمار منتشر شده از سازمان پزشکي قانوني 235587 نفر بر اثر تصادفات رانندگي در کشور ايران، از سال 79 تا پايان سال 1389 کشته شدهاند و طي اين مدت 2221810 نفر نيز بر اثر تصادفات رانندگي مصدوم شدهاند(7). بنابراین عوامل موثری در بروز این حوادث دخیل هستند. مشخصات خاص جغرافيايي و جمعيتي، نزديكي روستاها به محورهاي اصلي، وجود كاربريهاي مختلف را میتوان در چهار عنوان کلی به انسان، خودرو، عامل راه و عوامل طبیعی تقسیم کرد. به همين دليل، استان کرمان يكي از استانهاي پر خطر از نظر تلفات ناشي از تصادفات جادهاي كشور است. استان کرمان با وسعت 23756 کیلومتر مربع 1.46 درصد از مساحت کل   کشور را در بر دارد. این استان 3059083 نفر جمعیت (4 درصد كل كشور) دارد. 54 درصد جمعیت استان ساکن شهر و 46 درصد از جمعیت استان ساکن روستا میباشند. تراکم نسبی جمعیت استان 127 نفر در هر کیلومتر مربع میباشد که نسبت به جمعیت و وسعت کشور جمعیت بالايي را در خود جای داده است. اين استان، از شمال به دریای کرمان از باختر به استان گیلان از جنوب به استانهای سمنان، البرز و تهران و از خاور به استان گلستان محدود میشود. اين استان، با توجه به موقعیت طبیعی و جغرافیایی جزو استانهای برتر کشور به شمار ميآيد. اين استان با داشتن تنها 3 درصد از راههاي كشور، به علت نزديكي شهرها به يكديگر و اتصال به پايتخت (با سه محور) پذيراي 8 درصد سفرهاي كشور است. همچنين سالانه میلیونها گردشگر داخلی و بیش از   هزاران گردشگر خارجی به منظور گذراندن اوقات فراغت از این استان دیدن میکنند(8) در استان کرمان، بخشی از معضلات و مشکلات حوزه حمل و نقل مربوط به حوادث ترافيکي و تصادفات جادهاي است. اين حوادث و تصادفات جادهاي، سبب ميشود که کارکرد حمل و نقل داراي مشكل شده و راهها و جادهها را تحت تاثير قرار دهد و با خود مشكلات خاصی را به وجود آورد. از منظر جامعه شناختي ميتوان گفت، حوادث ترافيكي چند وجهی است. اين موضوع در حوزه بهداشت، سلامت انسانها را تهديد می‌کند؛ در حوزه اجتماعی بنيان خانوادهها را به مخاطره می‌اندازد؛ در حوزه فرهنگی نيز سبب از بين رفتن سرپرستهای فرهنگی جامعه می‌شود و در حوزه اقتصادی منابع کمياب انسانی و سرمايه ملی در استان را از بين می‌برد. از مجموع 17994 نفر متوفیان حوادث رانندگی در سال 1392 معادل 11566 نفر یا 28/64 درصد آنان در حوادث رانندگی برون‌شهری (جاده‌ها) و 5063 نفر یا 14/28 درصد آنان در حوادث رانندگی درون‌شهری، 1296 نفر یا 2/7 درصد آنان در جاده‌های روستایی و بقیه یعنی 69 نفر یا 38/. درصد با علل نامعلوم تصادف، جان خود را در این سال از دست داده‌اند. در این رابطه باید گفت استان کرمان با 591 نفر تلفات حوادث رانندگی برون‌شهری، دومين استان پس از استان خوزستان (معادل 600 نفر)، از نظر تلفات بالا در حوادث رانندگی برون‌شهری در سال 1392 محسوب می‌شود(9). همچنين از نظر آمار استاني، استان کرمان 869 نفر كشته در سوانح رانندگي درون و برونشهري (تصادفات جادهاي) جز 10 استان نخست حادثه خيز بوده است. و در بخش تلفات عابر پياده، استان کرمان با 4/10 درصد، رتبه نخست را به خود اختصاص داده است(10). عوامل مختلفي در ايجاد حوادث ترافيكي و تصادفات جادهاي و از آن مهم‌تر در جلوگيري از آن در استان نقش دارند. تصادفات جادهاي منجر به جرح، مرگ، معلوليت و درد، كاهش بهره وري، سوگواري، مشكلات اجتماعي رواني و همچنين تخريب گسترده اموال در استان ميشوند. بحران ايمني معابر، مرگ و ميرها، آسيبها و هزينههاي ناشي از تصادفات جادهاي يكي از چالشهاي مهم سلامت، بهداشت عمومي و توسعه استان است. بسياري از عوامل در افزايش تلفات ناشي از تصادفات در جادههاي استان کرمان تاثير دارند. وجود تلفات بالا در تصادفات جادهاي استان طلب می‌کند تا ضمن واپايش ...